ഗ്രേസ് വില്ല്ല

ഉള്ളടക്കത്തിലും മേക്കിംഗിലും വൈവിധ്യമുള്ള സിനിമകൾ സ്ഥിരമായി കാണാൻ കിട്ടണം എന്നതാണ് പൊതുവിൽ ഒരു സിനിമാസ്വാദകന്റെ അത്യാഗ്രഹം. അതിപ്പോ ചെറുതായാലും വലുതായാലും അയാൾക്കു പ്രശ്നമൊന്നുമില്ല. ഒരു ഹ്രസ്വചിത്രത്തെ സംബന്ധിച്ച് അതിനിണങ്ങിയ ഒരു പ്ലോട്ട് കണ്ടെത്തുന്നതു തന്നെ സൃഷ്ടിയോളം വലിയ കാര്യമാണെന്നു തോന്നുന്നു. സ്ക്രീനിൽ വിജയിച്ച ഹ്രസ്വചിത്രങ്ങൾ സൂക്ഷ്മമായി നിരീക്ഷിച്ചാൽ മനസ്സിലാവുന്ന ഒരു കാര്യം അവ ഹ്രസ്വചിത്രം എന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ മാത്രമേ അത്രത്തോളം ഫലപ്രദമാവുകയുള്ളു എന്നതാണ്. ആ ഒരു സാധ്യത പൂർണ്ണമായി ഉപയോഗിച്ച ഒരു ഹ്രസ്വചിത്രം കാണാൻ കിട്ടുക വലിയ സന്തോഷമാണ്. അഥവാ ഇന്ന് സന്തോഷമുള്ള ഒരു ദിവസമാണ്.

Grace villa എന്ന സിനിമയുടെ സമയം കേവലം 15 മിനിറ്റാണ്. ഇതൊരു മേക്കിംഗിന്റെ സിനിമ തന്നെയാണ്. പതിനഞ്ചു മിനിറ്റിലെ ഓരോ നിമിഷവും സിനിമാറ്റിക്കായി ഉപയോഗിക്കുന്നു എന്നതാണ് പ്രധാന ഹൈലൈറ്റ്. ഒരു ക്രൈംത്രില്ലർ സ്വഭാവം കൂടിയുള്ളപ്പോൾ ഈ സാങ്കേതികപൂർണ്ണതയുടെ പ്രാധാന്യം ഇരട്ടിയാണല്ലോ. അവസാനനിമിഷം വരെ സിനിമയുടെ മിസ്റ്ററി അഥവാ ഉള്ളടക്കം ഒളിച്ചുവെച്ചിരിക്കുന്നതിൽ ഒരു ത്രില്ല്ലുണ്ട്. അവിടെയാണ് സിനിമയുടെ സൗന്ദര്യം ഇരിക്കുന്നത് എന്നും പറയാം. പാത്രസൃഷ്ടിയിലും അതിന്റെ ഒതുക്കത്തിലും നടീനടന്മാരുടെ ശരീരഭാഷയിലും വേണ്ടത്ര ജാഗ്രത പുലർത്തിയിട്ടുണ്ട്. വിഷ്വലുകളും ശബ്ദവും സംഗീതവും ചിത്രസന്നിവേശവും ആകെമൊത്തം ടോട്ടലായി പ്രണയപൂർവം ഇണങ്ങിച്ചേർന്നിട്ടുണ്ട്. മേക്കിംഗാണ് സിനിമയെ നിർണ്ണയിക്കുന്നതെന്ന് സംവിധായകൻ ഉറപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്നു തോന്നുന്നു. ആ ഒരാത്മവിശ്വാസം സ്ക്രീനിൽ കാണാം. ഇയാളിൽ നിന്ന് ഇതിൽ കൂടുതൽ പ്രതീക്ഷിക്കാം. ചെറിയ സിനിമ അത്ര കുറഞ്ഞ കാര്യമല്ലെന്ന് വിളിച്ചു പറയുന്നുണ്ട്. അഥവാ എല്ലാവരും വലിയ സിനിമ പിടിക്കണമെന്ന് നമ്മൾ നിർബന്ധം പിടിക്കേണ്ട കാര്യമില്ല. ഒരു വലിയ സംവിധായകനു മാത്രമേ ഒരു ചെറുസിനിമയുടെ സാധ്യത പൂർണ്ണമായി ഉപയോഗിക്കാൻ കഴിയൂ എന്നും ഏറെക്കുറെ വ്യക്തമായിരിക്കുന്നു.

Binoy Raveendran, Bahul Ramesh എന്നീ പേരുകൾ മാത്രം തൽക്കാലം എടുത്തുപറയുന്നു. യഥാക്രമം സംവിധായകനും സിനിമറ്റോഗ്രാഫറുമാണ് ഇവർ. പിന്നെ കുസാറ്റിൽ നിന്ന് വളരെ കൂളായി എം.ടെക്. സമ്പാദിച്ചതിനു ശേഷം ഒരു കലാസംവിധായകന്റെ നാട്യത്തിൽ നടക്കുന്ന ഇങ്ക്വിലാബ്സിന്റെ ഒരു മകനുണ്ട്, Abhijith Ashok. അയാൾക്കും സ്തുതി. നിരൂപണം ഇതി സമാപ്തം!